هوا کاملا روشن شده است و من سرمست زیبایی طبیعت از شیشه اتوبوس بیرون را نظاره گر هستم. همه جا سبز، مزارع و مراتع پشت سر هم و البته گاهی هم جنگل هایی پراکنده در هر گوشه ای جا خوش کرده اند، انگار نمی توان به سادگی صحرای خشکی در این ابر کشور آمریکای جنوبی یافت!

کمی عقب تر در صندلی پشتی سمفونی گوش خراش خرو پفی در هوا طنین انداز است که البته نیمه های شب هم در بیدار شدن های گاه و بیگاه، به آوای تند لرزش گونه اش گوش داده بودم.

جالبتر اینکه مردم آمریکای جنوبی به راحتی شرایط را می پذیرند و کمتر اعتراضی به وضعیت موجودشان می کنند، انگار نیاموخته اند حق و حقوق شان را مطالبه کنند، نه از دیگران و نه حتی از دولت هایشان!

اما بشنوید از ایگواسو، شهر کوچکی در جنوب برزیل که به خاطر مجموعه آبشارهای زیبایش شهرتی جهانی دارد. شاید جذاب تر اینکه درست در محل تلاقی مرز کشورهای پهناور برزیل و آرژانتین، همچنین پاراگوئه قرار گرفته است.

فاصله شهر تا آبشارها خیلی زیاد نیست و کل مسیر سرسبز و زیبایش با هتل ها و هاستل های زیبایی پرشده است.

پیدا کردن هاستل ارزان و تمیزی در مرکز شهر اصلا کار سختی نیست، یکی از خوبترین هایش را می یابم، البته که فضای دل انگیزی هم دارد و همینطور مهمانان دوست داشتنی، همان ها که عمدتا مسافرانی اسپانیایی زبان از دیگر کشورهای آمریکای جنوبی و دریای کارائیب هستند.

حالا بسیار نزدیک شده ام به یکی از زیباترین های طبیعت جهان و تا دیدارش فقط باید طلوع صبح فردا را چشم انتظار بمانم.

صبحگاهان اول وقت خودم را با اتوبوس های شهری می رسانم به درب اصلی ورودی آبشارهای ایگواسو جایی همان نزدیکی های مرز پاراگوئه، آبشاری که در منطقه حفاظت شده ای به همین نام در هر دو کشور آرژانتین و برزیل قرار گرفته است.

پس از ورود، باز هم مسیری را با اتوبوس های خود منطقه حفاظت شده طی می کنم تا به راه فرعی برسم که به اولین چشم انداز از آبشارهای ایگواسو منتهی می شود.

حالا صدایش را می شنوم، صدای پای آبی که خود را در پشت انبوهی از درختان جنگلی مخفی کرده است.

رویایی هستند این زیبایان همیشه جاری، رشته های آب که در هم می تابند و جریان همیشه جاری آبشار را می آفرینند و حالا من لحظاتی از زیبایی جاودانه تلاش این قطرات به هم پیوسته آب را تماشاگرم.

همان قطره هایی که از دوردست های دور آمده اند تا شاید اینجا به کمال شان برسند و هنرمندی خالق آب و زیبایی را فریاد بزنند. این زیبایی ایگواسو اما انگار تمامی ندارد، بیش از دو کیلومتر مسیر نعلی شکل آبشار در مرز آرژانتین و برزیل و خروش همواره آب، بیش از ٢٧٠ رشته آبشار مستقل که از هرگوشه این دره “U” شکل فرو می ریزند. مسیر هم به گونه ایست که در هر گام به جلو، مناظر بدیع تر و حیرت انگیزتری میهمان چشم آنانی می شود که به طوافش آمده اند.

اینجا نه فقط آبشار که بهشت “ایگواسو”ست.

همچنان مات و مبهوت تماشایم، گیج و مست، انگار اینجا پاره ای از زمین نیست که شاید جلوه ای از بهشت برینش باشد.

من اما در این زیبا کعبه ستودنی در میان دریایی از جنون و زیبایی شناورم، خدا را به وضوح در این پرستش گاه بی همتا می بینم، صدایش را از میان بی نهایت قطرات معلق در هوا می شنوم، صورتم خیس می شود و لمسش می کنم، می چشم و طراوتش را می بویم و ناخورده باده، مست و شیدایش می شوم.

سفرنامه بزریل

تور برزیل

کانال تلگرام کافه جهانگرد